In de voetsporen van Anton Pieck – Urban sketching
‘Wist je dat Anton Pieck hier vroeger ook altijd aan het werk was?’, vroeg de man terwijl hij nieuwsgierig naar mijn schetsboekje gluurden.
Het zal vast wel, bedacht ik me, maar nu geen tijd. Het eerste kwartier van de twee uur speeltijd is al verdwenen door het zoeken naar een geschikt plek.
Zaterdag 16 maart 2024, samen met de Urbans Sketchers Leiden waren we te gast in Voorschoten. Waarom in Voorschoten terwijl er nog zoveel moois in Leiden is te ontdekken, dat is me ontgaan. In ieder geval, zaterdagmiddag, bepakt met vulpen welke ik nog snel voor vertrek heb gevuld met watervaste inkt, een aquarelset, het favoriete doosje met oliepastels, kleurpotloden en voor de zekerheid een vulpotlood. Natuurlijk was mijn trouwe toeverlaat er ook, een felrode thermokoffiemok.
De zogenaamde juiste plek, was deze keer lastig kiezen. Ik heb al zo vaak een kerk getekend, anderzijds het lijnenspel en juist het contrast met de verschillende bomen bleef mijn aandacht trekken. Daarbij niet onbelangrijk, een beschutte & zonnige plek. Keuze gemaakt, aan de slag!
Omdat ik regelmatig vragen krijg hoe ik het doe, had ik bedacht om tijdens werk in uitvoering zo nu en dan een filmpje te maken. Door onbewust rekening te houden met andere te houden, was de neiging om op zeker te gaan. Het vulpotlood was al gepakt.
Zoals gewoonlijk vind ik het leuk om iets te tekenen wat je niet kan fotograferen. Een soort Fish-Eye (beeldhoek van 180 graden). Ik heb het omhulsel van het licht van de verschillende lantaarns in de Voorstraat gebruikt om mijn opzet te maken. Zie het eerste filmpje om over mijn schouder mee te kijken met de opzet.
Ondertussen bleef de kerk op meerdere manieren aandacht vragen. Hoe langer je kijkt, hoe meer je ziet. Een prachtig hek met punten en ronde versiering, glas in lood, best strak ingezet en heel veel verschillende bomen met wel superkleine blaadjes en spitse naalden. Ik begrijp alleen de geknotte bomen niet, maar dat zal vast aan mijn opvoeding liggen. Naast dat er veel was en is te ontdekken heeft deze dorpskerk een enthousiaste beiaardier. Welke deuntjes ik nu allemaal heb gehoord?!
Driftig en voorzichtig zocht ik naar aanknooppunten om op het papier te zetten. De inkt, aquarel en oliepastels totaal verwaarlozend. “Ouderwets’ tekenen is ook gewoon heerlijk. Stukje bij beetje dansen over het papier.
Zoals gewoonlijk gaat de tijd te snel, hoewel deze natuurlijk altijd hetzelfde is, zou één van de jonge dames uit de woensdagmiddagcursus mij direct corrigeren. Ze heeft gelijk.
Tekenen of beter gezegd creëren is voor mij verslavend. Ik had nog veel meer kunnen ontdekken vanaf het Treubplein met zicht op de Voorstraat. Maar ja, vier uur, is vier uur. De stempel ‘moet’ nog gehaald worden en mijn handen waren wel heel stram geworden. Verleid met het aanbod voor warme chocolademelk met slagroom door twee verkleumde medestanders, stop ik mijn vulpotlood terug in het blikje, klap ik mijn krukje in en ga gehoorzaam mee naar Het Wapen. De dorpskroeg heb ik me laten vertellen. Ook dit zal vast wel zo zijn, maar voor mij onbelangrijk. De warme chocolademelk, dat is het doel.
Tot slot, ’s avond mijn werk in de verwarmde huiskamer nog eens kritisch bekeken en de dubbele puntjes op de i gezet. En ja weer verslavend. Ik denk dat Anton Pieck dit zou herkennen afleidend aan het groot aantal werken en boeken die hij op zijn naam heeft staan. Dus, ja wat dat betreft herkenbaar in de voetsporen van Anton.
Filmpje met het eindresultaat en inzoomend op de details.
